Mensen en relaties boeien mij, al zo lang als ik me kan herinneren. Toen ik de leeftijd had om een beroep te kiezen, koos ik na wat omwegen voor de HBO-V. Als verpleegkundige heb ik veel mogen zien en meemaken van mensen en hun relaties, in alle fases van het leven en dat werk doe ik nog steeds, met veel plezier.

Een aantal jaar geleden merkte ik dat ik me verder wilde ontwikkelen in het ‘psychosociale’ en ben ik begonnen met de opleiding ‘ervaringsgerichte psychosociale hulpverlening en Gestaltgezinstherapie’ aan het Kempler Instituut Nederland. Deze opleiding heeft me veel gebracht, voor mijn eigen persoonlijke ontwikkeling en in mijn ontwikkeling tot therapeut. 

Na het voltooien van deze opleiding werk ik intussen alweer enige tijd als (relatie-)therapeut. Mijn handelsmerk is betrokkenheid. Ik voel mij niet bezwaard als de tranen mij over de wangen rollen, wanneer ik iets verdrietig vind of juist heel mooi. Cliënten hebben mij al vaak verteld dat dit hen goed deed, omdat zij het ervaren als erkenning voor hun verdriet. Soms werkt het ook als voorbeeld: 'als zij al tranen in haar ogen krijgt bij mijn verhaal, misschien wordt het dan tijd dat ik zelf eens ga huilen over alles wat er is gebeurd'. Cliënten geven mij verder nog terug dat ze zich thuis voelen bij mij, dat ik in relatiecoaching 'beide partijen' zie, dat ik aanzet tot nadenken. En dat is precies wat ik belangrijk vind.